Nadzieja na drugiego psa?

Od pamiętnych czasów marzyłam o stadzie psów. Cała przyszłość oczywiście musiała kojarzyć się z przynajmniej czterema psami. W życiu naraz miałam jedynie dwa. Ale szybko znów postawiło się na jednego. Póżniej znów dwa psy, z tym, że jeden to był szczeniak (Sara) drugi już był dorosłym samcem. Nie było problemów. Dogadywali się, wszystko było w porządku. Minęły hmm... 2-3 tygodnie, a starszego psa nie było (okazało się, że tata bez mojej zgody oddał koledze i że niby ma kur pilnować). Myślę, że pozostawienie pekińczyka bez innego psiego towarzysza wpłynęło na jej zachowanie, ale o tym za chwilę. 

A co do tych dwóch psów? Już od roku myślałam nad tym, więc nie można o tym powiedzieć, że to taka myśl na chwilę. Najpierw oczywiście myslałam o średnim lub dużym psie (bo jak wiecie pekińczyka nie planowałam), ale myśli szybko się rozmyły. Wyznaczyłam to czego oczekuję. A oczekuję tego, że pies bez żadnych podtekstów rodziców będzie mogł chodzić po całym domu no i ma być zadowolony. No cóż mama, tata w życiu by na to nie poszli. A taki pies jedynie mógłby dziedziczyć 1m² domu. Jednak wszytsko nie jest jeszcze powiedziane.

W przeszłym miesiącu myślałam nad tym, aby wziąć jakiegoś młodego psa ze schroniska. Młodego dlatego, aby łatwo go ułożyć. Oczywiście teraz każdy z Was odpowie się na ten pomysł pozytywnie. I ja też byłam, teraz już mniej przekonana. Otóż znów warunki stawiają rodzice. Nie wiem dlaczego, ale nie chcą psa ze schroniska. Nie wiem sama dlaczego, ale myślę, że jednynym wytłumaczeniem tutaj jest to, że wolą "ładnego rasowca". Oczywiście tutaj pomysł też nie jest ostatecznie sprecyzowany.

No i teraz o tym pomyśle, który ma szansę wprowadzić się w życie. Znajomy planuje mieć miot kiedy jego suka dorośnie, a jakie ma psy? Yorki. Nigdy nie przepadałam za rasami ozdobnymi, ale wiadomo każdego psa pokocham. Dlaczego dopiero wtedy kiedy jego suka dorośnie? Sama jest jeszcze szczeniakiem i zanim będzie dojrzała na miot trochę czasu musi minąć, a ja uzbroić się w cierpliwość. No i tutaj jednakże wszystko nie jest powiedziane. Przecież w jednej chwili wszystko może się zmienić, no np. inna znajoma może mieć miot psów innej rasy.

Jeśli bym mogła to psa bym wzięła od zaraz, aleee... istnieją dwa ograniczenia:

Sara ↔ rodzice

→ Sara. Czyli jej agresja wobec innych psów. Odkąd odszedł od nas mieszaniec bc i owczarka podchalańskiego pekińczyk stał się atakującym pitbullem. Już nie raz wpakował się w szczęki większego od siebie psa. Ostatnio miałam okazję spotkać się z innym psem i popracować nad jej zachowaniem. Miłe zaskoczenie. Sara się nawet zaprzyjaźniła, ale tylko wtedy kiedy mnie nie było. Ujawniła się jej zazdrość o mnie! Kiedy tylko próbowałam pogłaskać Czarnego on stał się w  jej pysku maskotką. Dlatego, dopiero ostatecznie będę myślała nad wyborem psa, kiedy jej typowe zachowanie już nie będzie wychodzić spod kontroli. Możliwe iż w następnym tygodniu uda mi się namówić znajomę abym poćwiczyła z jej psem nad agresją Sary. 

→ Rodzice. Czyli jedno z tych ograniczeń, dla których również muszę poszukać idelanego psa, dla nich, dla mnie i dla Sary. Ale nie w tym rzecz. Trzeba ich najpierw "namówić" na psa, i na niego nazbierać. Pieniądze nie stanowią ograniczenia, myślę, żę ograniczenie stanowi tutaj to, że nigdy w domu nie było na stałe dwóch psów.

No przynajmniej według mnie znalazłoby się trochę miejsca na jeszcze jednego psa ;)

Zobaczymy więc jak to się wszystko poukłada :) Wszystko oczywiście należy przemyśleć z głową i nie popełnić błędu, który może odbić się na naszym życiu, a przede wszystkim na życiu naszego psa.

*A tu taki mały odnośnik. Filmiki mam zamiar nagrywać jak pobiorę dobry program do obróbki filmów (na razie nie pozwala mi na to antyvirus)